Дуго си у храстовој шаци
Лежала сведена на своје гнездо
Док лишће је
Попут наборане коже
Прекривало зачето семе под ребром
Од жеђи
И небо се распукне
А како ти да не отвориш рану
Да крилом птице свет уђе
У податно плодном
Другом дану
Лежала сведена на своје гнездо
Док лишће је
Попут наборане коже
Прекривало зачето семе под ребром
Од жеђи
И небо се распукне
А како ти да не отвориш рану
Да крилом птице свет уђе
У податно плодном
Другом дану