невидљива у свом сну и озбиљно усамљена
док расплићем своје бриге
као мреже заплетене.
Одсутно, твоје срце плови сновима,
али тело ти дише тако напуштено,
тражећи ме узалуд, допуњујући мој сан
као биљка што се удвостручује у сени.
Усправна, бићеш друга што ће живети сутра,
али од оних граница изгубљених ноћи,
од овог бити и не бити у којем се налазимо
нешто остаје и води над светлом живота
као да је печат сене обележио
ватром своја тајновитa створења.