сутон и залазак сунца тих,
у равници плодној,
са безбројним погледима
сунцокрета жутих.
Донеси ми са стихом
мирис Дунава за доручак
у рано јутро златно
и плаво у исти мах,
загрли ме погледом,
што одузима и реч и дах.
Да знам да си ми
и река и обала,
када жеље ми се дају
у незадржив бег,
да будеш ми
и равно море
и брег.
04. фебруар 2016.
(Из збирке На трагу светлости, 2016)