Порцелански дечаче
А било је: чекај ме
У сну најтужније се плаче.
Стид те вече да позлатиш
На маскенбалу птица
Ћутиш, а све иде
И дан, и ноћ, и прашина са лица.
Чекаш да врата се затворе
Порцелански дечаче
У ходницима најлепше се сања
И ветар плаче, увек плаче.