Учила себе како да се смирим,
Од ребра твога ја сам створена,
Како да те не волим, да се дивим?
Да сам ти сестра било би угодно,
Али вољом древне судбине сиње,
Пред тобом стојим лукаво, похотно
У лику твоје најслађе робиње.
Но кад се смрзнем сва понизна тако,
На грудима твојим као снег бела,
Тад мудро радујући се удара јако
Твоје срце - моја отаџбина цела!
25. септембар 1921.
• С руског превео Анђелко Заблаћански
(Из књиге Од Пушкина до Капустина, 2019)